Een fijne mijlpaal!

Een maand sinds de verschijning...

26 april 2021

Een maand geleden stond ik te stuiteren. Het was De Grote Dag! Mijn eerste roman verscheen en ik gaf licht van mijzelf (denk ik). Inmiddels zijn we een maand verder en dat lijkt mij een goed moment om de balans eens voorzichtig op te maken. Want ik heb niet alleen lopen glunderen, ik heb ook veel geleerd en dan vooral over mijzelf ;-) 

Als eerste natuurlijk de positieve kanten. En dat zijn er gelukkig heel wat. Want inmiddels heb ik 9 (!) 5-sterren recensies verzameld op Bol.com, mooie recensies op Hebban.nl en een 5-sterren recensie op Boekscout.nl! Dat zijn natuurlijk cijfertjes waar je alleen maar van kunt dromen. Tel daar de talloze positieve berichten die via telefoon, whatsapp en de mail binnenkomen bij op en ik loop op een roze wolk. Al deze fijne berichten hebben mij ervan weten te overtuigen dat ik daadwerkelijk wel een leuk stukkie op papier kan zetten ;-) Ik ga er dan ook mee door en begin steeds meer vertrouwd te raken met mijn volgende boek! Yeehaa! Ook heb ik binnen een week twee keer in de krant gestaan; de Nieuwe Ooststellingwerver en het Heerhugowaards Nieuwsblad. Dat zijn denk ik mooie kranten om mee te beginnen. Bovendien zijn er twee winkels in België die mijn boek in hun assortiment hebben opgenomen, is er een winkel in Alkmaar die een exemplaar in de winkel heeft gelegd en ziet Google er geruststellend uit als ik mijn naam en/of boektitel invul. Allemaal stuk voor stuk stappen waar ik erg blij mee ben. 

En toch knaagt er een heel klein irritant stukje aan mijn binnenste. En dat is dus dat stukje wat ik over mijzelf aan het leren ben. Want ik blijk nu niet alleen een partij ongeduldig te zijn (wat absoluut niet nieuw is, haha!) maar ik blijk ook niet geheel tevreden te zijn en dát was iets waar ik even aan moest wennen. Ik dacht namelijk dat het verschijnen van mijn boek voldoende zou zijn. Dat ik daar genoegen mee zou nemen en dat elk verkocht exemplaar mooi meegenomen zou zijn. Wat natuurlijk ook zo is! Máár....ik merk dat ik hebberig aan het worden ben. Nu ik weet dat mijn boek goed ontvangen wordt wil ik meer. Ik wil een breder publiek bereiken en wil de verkoopcijfers omhoog zien gaan. Hoeft niet snel (alhoewel.... ;-) ) maar wel omhoog. Momenteel voel ik me een beetje als Meg Ryan in 'You've got mail'. Allemaal mooie publiciteit en toch moet ze haar fijne boekwinkel sluiten. Of het terecht is dat ik het zo zie? Waarschijnlijk niet want wat heb ik als beginnend auteur nu nog helemaal te wensen. Niets toch? Bovendien zou ik niet weten waar ik zou moeten beginnen en ook dát knaagt. Ik heb geen marketinghart, beschik niet over die benodigde publiciteitsskills en zou niet weten hoe ik op dit moment mijn boek nog verder onder de aandacht zou moeten brengen. Althans niet zonder dat mensen me zat worden en denken: heb je háár weer met d'r boek. 

Inmiddels ben ik er wel achter dat ik van de uitgeverij verder niet zoveel meer hoef te verwachten. Ze hebben een prachtig boek gemaakt en daar zal ik ze absoluut dankbaar voor blijven maar wat marketing en publiciteitsondersteuning betreft sta je er helemaal alleen voor. Ze doen niets wat ik niet ook zelf al gedaan heb en bewandelen niet de wegen die een uitgeverij zou moeten bewandelen. Jammer maar helaas. Ook dat heb ik geleerd: hoe ik het de volgende keer niet wil. 

Al met al is de balans na een maand fifty-fifty. Ja, ik ben uiteraard zielsgelukkig dat mijn boek zijn weg naar lezers weet te vinden maar ik zou zo graag zien dat die weg naar meer boekenplanken leidt. Zeker omdat degenen die hem gelezen hebben zo ontzettend enthousiast zijn. Dan moet dat toch te realiseren zijn. Alleen hoe? Dát weet ik op dit moment even niet...

En dan sta je ineens in de krant. Twee keer!

22 april 2021

Soms hoef je niet veel te vermelden. Zijn slechts twee dingetjes genoeg. Namelijk dat je in de krant hebt gestaan! Twee keer! Eén keer in de krant van je huidige woonplaats en één keer in de krant van je geboortedorp. Ik doe het ervoor :-)

Artikel in de Nieuwe Ooststellingwerver van

22 april 2021

Wanneer de kop eraf is!

19 april 2021

Zoals ik vorige week vermeldde is mijn hoofd alweer druk bezig met een nieuw verhaal. Ik merk echter ook dat Viola, Jochem en de rest nog teveel in de weg zitten. Mijn hoofd is nog niet leeg en schoon genoeg om mijn nieuwe verhaal los van deze personages te zien. Ze zijn nog erg aanwezig op de voorgrond wat, na 18 jaar, natuurlijk niet zo vreemd is. Daar komt bij dat ik een paar keer de vraag gehad heb of er een vervolg komt op 'Klavers, Edelweiss & Sachertorte'. Ik heb me daar eigenlijk nooit zo mee bezig gehouden. Voor mijn gevoel was de cirkel rond en het verhaal af. Maar ja, als er iets in je hoofd geplant wordt, ga je daar toch automatisch over nadenken. In eerste instantie is er in mijn nieuwe verhaal (met de voorlopige werktitel: 'Klaproos Park'!) geen plaats voor Viola & Co. Maar het vlammetje voor dit idee is wel aangestoken. Dus in plaats van een 'nooit' houd ik het nu op een 'misschien ooit'. En dat is al een heel ambitieus plan op zich. 

Overzicht van een mooie dag!

14 april 2021

Soms moet je een dag niet in al te veel woorden willen omschrijven. Dan werkt het puntsgewijs vermelden gewoon beter. Gisteren was zo'n dag. Want gisteren:

* Heb ik hier de mogelijkheid geplaatst om mijn site te beoordelen. Doe dat vooral zodat ik weet wat er nog moet gebeuren of juist niet :-)

* Ontdekte ik dat mijn boek bij 2(!) Belgische boekwinkels op de website staat! Weliswaar is het alleen voor Belgische klanten mogelijk om hier te bestellen maar toch...gewoon over de grens! Welke boekwinkels dat zijn kun je hier checken. 

* Ontving ik een supermooie recensie van boekenblog 'Boekenspinsels'. En die gooide ze gewoon ook even op haar facebookpagina, haar Instagram account én als 4* recensie op Hebban.nl

* Ontdekte ik ook dat 'Klavers, Edelweiss & Sachertorte' vermeld staat op Marktplaats met vermelding van de website van Boekscout.

* Heb ik ook een boekwinkel met hun mond vol tanden laten staan. Een vriendin (die niet in de buurt woont) wilde mijn boek bij de lokale boekwinkel bestellen want: dat stimuleren we nog steeds! Vriendin kreeg te horen dat het boek uit de handel is gehaald! Say what? Ik had graag een cameraverbinding gewild op het moment dat ik antwoord gaf op hun vraag hoe ik dan wist dat het niet uit de handel is gehaald: 'Nou eh...omdat ik het boek zelf geschreven heb!' Even een gezond potje gelachen maar stiekem was het ook wel een beetje triest en typerend voor mijn ervaringen de afgelopen tijd...

Ruimte in mijn hoofd voor meer!

12 april 2021

Terwijl ik nog even lekker in de roes blijf hangen van mooie berichten ben ik in mijn hoofd alweer een stuk verder. Want daar is tenslotte ruimte gemaakt. Ruimte voor iets nieuws. Ik had hier al eerder op deze site aangegeven dat ik met nieuwe projecten bezig was. Ja. Meervoud. En dat zorgde even voor kortsluiting in mijn hoofd. Want beide verhalen vond ik de moeite waard en had ik een goed gevoel bij. Welk verhaal geef je dan voorrang? Welk kind wil je als eerste aan de wereld voorstellen? Dat bezorgde me een vervelend gevoel en heel even zat ik vast. Want ik wil niet kiezen. Ik wil ze allebei laten zien! En zoals zo vaak het geval is was ook hier de meest eenvoudige oplossing de beste. Althans, dat vind ik. Want als twee verhalen apart al een goed gevoel oproepen, dan moeten ze samen toch ijzersterk zijn nietwaar? Dus ik heb niet gekozen tussen twee kinderen; ik heb er een tweeling van gemaakt! Is het een vervolg op 'Klavers, Edelweiss & Sachertorte'? Nee, dit verhaal staat helemaal op zichzelf. Wat het wel wordt? Een echte Marieke ;-) Wordt vervolgd....

De eerste berichten en een echte recensie!

5 april 2021

Tweede Paasdag. Het sneeuwt en hagelt zoals het de afgelopen jaren wel vaker gedaan heeft met Pasen. Onze Jasmijn kan zich geen witte Kerst herinneren. Wel een witte Pasen. En terwijl de sneeuwvlokken naar beneden sjezen en ik de laatste hand leg aan speculaaskoekjes was het ook een mooie dag om eens de balans op te maken van de afgelopen periode. Het boek is uitgegeven en de eerste berichten komen binnen. Er staat zelfs al een prachtige recensie op bol.com. Ja, deze is afkomstig van iemand die ik ken maar ik weet ook dat dit een zeer kritische lezer is. Als iets niet goed voelt of niet klopt dan zal ze me dat op een ouderwets Hollandse manier laten weten: recht voor zijn raap. Wat deze mooie recensie dus extra waardevol maakt. En dan een greep uit andere reacties (niet alleen van bekenden) die mijn dag meteen een gouden glansje geven:

*****

"Het is een heerlijk boek om te lezen."

*****

"Wat schrijf je beeldend, het leest zo fijn weg."

*****

"Het leest als een trein."

*****

"....zucht....ik denk dat je doel van het schrijven wel geslaagd is: mensen meenemen in je verhaal. Bijna jammer dat het uit is; je gaat je onderdeel voelen van deze familie en ik voel me nu gewoon een beetje 'ontheemd'. Alsof ik afscheid heb moeten nemen van mijn familie."

*****

"Ben net begonnen maar de eerste paar pagina's bevallen al prima."

*****

"Complimenten naar de schrijfster toe. Het was héél mooi, moeite mee om het weg te leggen en steeds nieuwsgierig hoe het verder ging."

*****

"Ik lees kleine stukjes maar het pakt onmiddellijk!"

*****

"Begin is al erg leuk en je zit er meteen in. Alhoewel ik totaal geen lezer ben wil ik dit wel graag lezen."

*****

Zeg nou zelf....daar ga je toch van glimmen? Ik tenminste wel. En nu is het dus een sport geworden om dit warm te houden. Inmiddels heb ik gemerkt dat veel boekenwinkels een beetje angstig zijn om te bestellen bij iets wat er net even anders uitziet dan het standaard Centraal Boekhuis bestelformulier. Geheel onterecht vind ik want een boek is een boek en waar je dat bestelt zou niet uit mogen maken. Het Printing on Demand principe wekt hier en daar toch weerstand op terwijl het uiteindelijke resultaat, namelijk een prachtig boek in je handen, precies hetzelfde is. En degenen die hem inmiddels in handen hebben zullen het vast met me eens zijn: het ís een prachtig boek, in alle opzichten :-) Ook ben ik nu een paar dagen actief op Hebban.nl en ik merk dat ook daar weerstand is tegen boeken die niet bij een standaard uitgeverij zijn verschenen. Alsof deze boeken zaligmakend zijn en de rest voor spek en bonen meedoet. Zo zonde. Want er zitten pareltjes tussen. Niet alleen bij Boekscout (ik word zo hebberig van die webshop!) maar ook bij auteurs die in eigen beheer hun boek hebben uitgegeven. Ik heb aan een aantal van hen gevraagd hoe die het voor elkaar krijgen om in bijvoorbeeld de lokale krant te komen. Het gros heeft er een PR-bureau voor ingehuurd. Tja. Wil ik dat? Tenslotte heb ik een Uitgeverij achter me staan. Nu dus nog even niet. Maar er liggen hier kansen....en ik ga ze pakken! 

En dan...hoe nu verder?

2 april 2021

En dan is je boek verschenen, heeft iedereen die hem besteld had hem in huis (alhoewel...iedereen....uitgerekend de fotografe van de prachtige cover is nog in blijde verwachting van mijn boek!), zijn de eerste berichten veelbelovend en moet je verder kijken. Verder dan de eerste lichting van vrienden en familie. Die grote onbekende groep lezers: díe wil je bereiken. Gelukkig worden er druppelsgewijs boeken besteld door mensen die ik niet ken (yeey!) en mag ik binnenkort promotiemateriaal bij een aantal boekwinkels in Alkmaar neerleggen (nog een keer yeey!). Maar daarmee bereik je een kleine cirkel en ik wil de grote cirkel bereiken. Onder het mom: als je dan toch bezig bent, haha! Daar heb je recensies voor nodig. Niet alleen recensies van die heerlijk enthousiaste vrienden (waar ik superblij van word, dat wel!) maar recensies van mensen die wat in te brengen hebben. Die ertoe doen in leesland zeg maar. En daar komt dus iets heel venijnigs om de hoek kijken. Want...vanwege de zeer strenge spamwetgeving wordt het als auteur niet gewaardeerd als je gaat vrágen om recensies. Je moet benáderd worden door mensen die jouw boek willen recenseren. Eh ja...en hóe precies komen ze dan bij mijn boek terecht? Precies. Niet. Dus zit er een brainstormsessie met de uitgever aan te komen na de Pasen maar het kan geen kwaad om alles uit de kast te halen! Want...als júllie, als lezer, namelijk mensen kénnen die ertoe doen en vragen of ze het zien zitten om mijn boek te recenseren en online te plaatsen op Bol.com of Hebban.nl ....dát mag namelijk wel! Dus ken jij iemand die óf bijvoorbeeld in een boekwinkel werkt of die op wat voor manier dan ook met taal/boeken/kranten te maken heeft en die misschien wel zin heeft in het aanleveren van een recensie: laat het me weten! Dan zorg ik voor een digitaal recensie-exemplaar. En eeuwige trouw! En nee, sorry, dat digitale exemplaar is echt puur alleen voor recensies ;-) 

Wat een bijzondere dagen...

30 maart 2021

Afgelopen vrijdag was dé grote dag: mijn debuutroman koos het ruime sop. Die dag begon met een paar appjes van een geschokte moeder en een coverfotografe in shock: wát had ik in vredesnaam geschreven? En het was toch een roman? Waar dat over ging? Over het tekstfragment wat vrijdag rond is gestuurd naar geïnteresseerden. Die knalde er vol in en zette meteen aan tot een paar potjes paniekvoetbal. Wat natuurlijk precies de bedoeling was ;-) Je wilt de aandacht vasthouden of je wilt dat niet. Die dag werden ook de eerste exemplaren bezorgd bij degenen die hem hadden gereserveerd. Waarom de ene helft hem die dag ontving en de andere helft 4 dagen later zullen we nooit begrijpen. De wondere wereld van de Nederlandse Posterijen. En dan begint het wachten. Het wachten op de eerste berichten van lezers. Lezers die nu voor de allereerste keer gaan lezen wat al achttien jaar in mijn hoofd zit. Alsof ik mijn kind zonder zwembandjes het diepe in knikker. Doodeng! Eerst verschenen er op social media foto's van mijn boek met de boekenlegger die ik had gehaakt voor de snelle bestellers. Dat was al heel wat. En toen....toen kwamen de eerste berichten. En wat maakten die berichten me blij. De veelgehoorde kreet was: 'Ik kan het simpelweg niet wegleggen!' En kijk. Daar doe je het voor. Dat je mensen bij hun tv, computer en fornuis (sorry voor de aangekoekte avondmaaltijden!) vandaan houdt! Omdat ze verder willen lezen. Willen weten hoe het verder gaat. En zo ging ik het weekend in. 
Vanmorgen besefte ik dat mijn boek inmiddels ook te koop is bij bol.com. En om de één of andere rare reden voelt het dan nog echter. Bovendien staat het boek ook op Hebban.nl en tot vandaag wist ik niet eens wat Hebban was! Het blijkt een lezerscommunity te zijn waar over allerlei soorten boeken gepraat en gekletst wordt. Een mooie plek voor mijn boek lijkt me zo!
Vandaag werd ook de andere helft van de gereserveerde boeken bezorgd. En kwamen er nog mooiere berichten op social media voorbij. Niet alleen vanwege het boek zelf maar ook lieve berichten over hoe trots men wel niet op me is. Ik ging er verdorie van blozen! Vandaag ging ik ook weer een paar exemplaren persoonlijk overhandigen en daar kreeg ik een grote verrassing! Want hoe stoer is het om een tompouce te eten met jouw boek erop als eetbaar logo! Beter werd het niet. Of toch wel....?
Want vanavond kreeg ik te horen dat mijn boek al door iemand was uitgelezen! Gewoon. Echt. Uit! En wat die persoon ervan vond? Nou. Dit: 'Het was moeilijk weg te leggen en steeds nieuwsgierig hoe het verder ging. Complimenten naar de schrijfster toe! Ga zo door!' 
Als jullie me zoeken....ik zit op mijn grote roze schrijverswolk :-) Een tompouce te eten! 

Mijn boek is verschenen!

Van Schoeversmeisje tot Auteur...

22 maart 2021

Vroeger wilde ik bovenal moeder worden. En secretaresse. En schrijfster. En bij dat laatste werd er dan vriendelijk geglimlacht en gemompeld over die heerlijke onbevangenheid van een kind wat nog niks van de wereld had gezien. Want schrijfster worden dat behoorde in het hokje 'dromen'. Maar toen ik Whoopy Goldberg in 'Sister Act II' tegen Lauryn Hill zag zeggen (hoe werkt dat in films eigenlijk...je kijkt een film dus je kijkt naar wat mensen zeggen. Je hoort ze niet alleen...nooit over nagedacht hè?) dat als ze met haar hele lijf en leden wilde zingen dat ze dan voorbestemd was om zangeres te zijn. Als voorbeeld gaf Whoopy een schrijver...

Een schrijfster wórd je niet. Dat bèn je. Of je een schrijfster zult worden waarvan boeken verkocht gaan worden; dát is onderdeel van het hokje 'dromen'. Dus was ik vastbesloten om ooit die droom werkelijkheid te laten worden al heb ik mezelf tot twee maanden geleden nooit 'auteur' durven noemen. Omdat dromen geen brood op de plank brengen en ik heel graag mijn eigen brood op een eigen plank wilde leggen moest er een vak geleerd worden. Dus ging ik naar Schoevers om secretaresse te worden. Als mensen dan geen boeken van me gingen lezen, dan tenminste wel door mij opgestelde brieven, notulen en agendanoteringen. Ik genoot van mijn werk en heb het geluk gehad dat ik tijdens mijn kantoorleven nagenoeg alleen maar fijne collega's heb gehad. 

En toen ging in 2003 mijn allereerste droom in vervulling: ik werd moeder en de rest van de wereld, inclusief fijne collega's, konden me gestolen worden. Ik zat 24/7 in mijn mama-bubbel en genoot. Toen in 2007 haar zusje geboren werd genoot ik nog meer. Op de achtergrond bleef ik schrijven en hield ik die schrijversdroom levend. In 2017 besloot ik uit mijn mama-bubbel te kruipen en de arbeidsmarkt weer op te gaan. Het kantoorleven zat niet meer te wachten op iemand die nog handmatig agenda's had gevuld en eerlijk gezegd ik ook niet meer op het kantoorleven. Ik verkocht via mijn eigen webshop handgemaakte accessoires en bedacht dat ik het verkopen daarvan minstens net zo leuk vond als het maken ervan. Op die manier ben ik de detailhandel ingerold en bleek ik op mijn plek achter de kassa in een oergezellige knetterdrukke cadeauwinkel (buiten Coronatijd om dus). 

En nu? Nu komt die laatste (maar misschien wel grootste) droom uit. Mijn schrijfwerk staat daadwerkelijk op papier op de manier waar ik altijd van gedroomd heb. Het is een echt heus boek geworden. En ik mag dat combineren met dat andere waarvan ik dus ontdekt heb dat ik het leuk vind. Ik mag mijn eigen boek promoten en verkopen. Of ik er goed in ben? Geen flauw idee. Dat zal de tijd leren. Ik geloof niet dat ik over de juiste middelen beschik om een wervelende 'Salestopper' te worden en die ambitie heb ik ook niet. Wel ben ik via allerlei bijzondere omwegen gekomen waar ik altijd heb willen zijn. Ik heb alleen de langere toeristische route genomen. Maar dat is niet erg: dan zie je meer ;-)

Van Schoeversmeisje tot Auteur....ik doe het ervoor! 

*Nog 5 dagen!*

Een bijzondere week!

En dat ik met deze foto mijn pubers een heerlijke middag heb bezorgd zal ik er dan ook maar bij vermelden. Want deze foto is het resultaat van een heen en weer rennende Marieke met 10 seconden op de timer, gierende dochters op de achtergrond en de paar broodnodige fotobombs. 

Nog 8 dagen te gaan tot de releasedatum!

Een frisse herstart!

10 maart 2021

Een blog bijhouden op de site van Boekscout is natuurlijk leuk. En absoluut fijn dat ze je die mogelijkheid bieden. Maar voor iemand die wel een beetje haar weg weet in blog-land (over de bezoekersfrequentie hebben we het nu niet ;-) ) is het natuurlijk vele malen leuker om het helemaal zelf te doen. Al was het maar zodat ik wat meer foto's kan gebruiken die mijn schrijversgevoel zo goed weer kunnen geven.

Dan ook nog een kleine udate: ik heb mijn promotiemateraal binnen! Hoe bijzonder is dat? Vandaag stuur ik ze naar de drukker en dan heb ik over een tijdje een stapel flyers, boekenleggers en heuse visitekaartjes liggen! Ook zijn de bestanden binnen voor de digitale promotie. Ik kan dus vanaf 26 maart op social media en deze site de perfecte posts maken waar ik nu al naar uitkijk. Nog heel even geduld....nog 16 dagen! Tot die tijd ga ik denk ik maar lekker lezen. In een Jane Austen misschien. Lezen over de tijd toen minder belangrijke dingen nog het allerbelangrijkste waren :-)

Waarom Oostenrijk en Ierland?

7 maart 2021

Mijn roman heeft Nederland als uitvalsbasis maar voert mijn hoofdpersoon, Viola, naar zowel Oostenrijk als Ierland. Waarom heb ik voor deze landen gekozen? In beide gevallen heb ik me heerlijk door mijn eigen emoties laten leiden. Oostenrijk zit simpelweg in mijn bloed omdat ik een Oostenrijkse grootvader had. Dankzij deze genen heeft Oostenrijk altijd mijn hart sneller doen slaan, soms zelfs letterlijk. Ik ben ooit met mijn moeder een paar dagen naar Wenen geweest en het voelde alsof ik er mijn hele leven had gewoond. Wat heel bijzonder is voor iemand die allesbehalve een stadsmens is!

Ierland is wat lastiger uit te leggen en niet in de laatste plaats omdat ik er nog nooit voet aan de grond heb gezet. Mijn liefde voor Ierland is langzamer gegroeid maar is begonnen met muziek. Mijn vader, een echte Indo, bracht ergens in de jaren '80 'Enya' in huis. Later kwamen hier 'The Dubliners' bij en het zaadje was geplant. Om de één of andere reden voelde dit ook als thuiskomen terwijl ik geen druppel Iers bloed in mijn lijf heb zitten! Later kwam ik er bovendien achter dat mijn favoriete kerstliedje zich in Ierland afspeelt: 'Christmas in Killarney' van Bing Crosby. Veel later, toen ik de ene na de andere roman van Nora Roberts en Santa Montefiore verslond (die veel verhalen in Ierland situeren) en Ierse films keek ontstond er een bizarre vorm van heimwee. Heimwee naar iets wat ik nog nooit gezien had! Dat was ongeveer 18 jaar geleden. Ik moest dat gevoel omzetten in iets tastbaars, wat dan ook. En toen pakte ik de pen...

Het plan om er ooit een wandelvakantie te gaan houden deel ik gelukkig met manlief maar tot nu toe ben ik er alleen nog maar in mijn dromen geweest...en ben ik stiekem best een beetje jaloers op Viola ;-)

Een netwerk om een boek uit te geven?

1 maart 2021

Iedereen kent wel het begrip 'netwerken'. Ik werd er altijd een beetje zenuwachtig van want het voelde altijd als iets wat niet bij me paste. Dat je vrienden en bekenden ook tot je netwerk kon rekenen vond ik maar vreemd. Afstandelijk vooral. Wie mij een half jaar geleden verteld zou hebben dat ik juist dat netwerk aan zou boren om mijn droom waar te maken had ik keihard uitgelachen. Midden in zijn gezicht. En toch is precies dat gebeurd. Nog steeds spreek ik liever niet van een netwerk maar geef ik de voorkeur aan lieve vrienden en collega's. Maar er zijn twee mensen die groot applaus verdienen. Want hoe bijzonder is het als jouw boek zich gedeeltelijk afspeelt in Ierland en jij iemand kent die daar woont en die ook nog schitterend kan fotograferen. Dan borrelt er een plannetje naar boven en dan blijkt dat plannetje nog uitvoerbaar ook. Dat was deel 1. Deel 2 bezorgde me echt kopzorgen. Binnen ons gezin is de boel niet helemaal eerlijk verdeeld. Mijn zus is gezegend met een zeer fotogeniek gezicht. Vanuit welke hoek ze ook wordt gekiekt: het lukt gewoon. Tenzij ze zelf bewust voor een ander resultaat kiest ;-) Ondergetekende daarentegen.... laten we het erop houden dat ik de uitdaging ben waar fotografen soms over spreken. Na veel door moeders, manlief en zus afgekeurde selfies besloot ik dan toch hulp in te roepen want ik wilde natuurlijk wel acceptabel genoeg achterop mijn eigen boek staan. Zo ijdel ben ik dan ook wel weer. En toen bleek dat ik niet zo ver hoefde te zoeken. Ik bleek zelfs een fantastische fotografe binnen handbereik te hebben!

Dus...bij deze wil ik graag twee lieve dames in het zonnetje zetten die ervoor gezorgd hebben dat mijn boek nog persoonlijker is geworden. 

De weergaloze cover van mijn boek is gemaakt door Patricia Edwards-de Jong uit Ierland die ook een supermooie website heeft: www.throughmydreamingeyes.ie (klik er maar eens op!) En na een gezellige middag heeft mijn lieve collega Rinske Rademaekers mij weten te vangen op een manier die zowel mijn moeder, zus als manlief goedkeurden! Lieverds, dank jullie wel!

Een tipje van de sluier...

25 februari 2021

Het is het meest gelezen deel van een boek. In de praktijk wordt het zelfs nog vaker gelezen dan de inhoud zelf want het is negen van de tien keer bepalend voor de aanschaf. 
De flaptekst. Het korte stukje tekst wat moet prikkelen. Wat moet doen verlangen naar meer en wat de nieuwsgierigheid op moet wekken. Kortom: het stukje tekst waarmee de auteur de lezer wil verleiden tot een nieuw avontuur. Het was, naast het schrijven van een korte biografie, het moeilijkste wat ik de afgelopen weken heb moeten doen. Want hoe breng je in een paar regels over waar je boek over gaat? Hoe beloof je dat het plezier wat je had in het schrijven van het verhaal daadwerkelijk terug te zien is? Hoe maak je duidelijk dat de personages je hardop kunnen laten lachen maar ook een traantje weg kunnen laten pinken? Hoe  maak je duidelijk dat jouw boek de moeite van het lezen waard is? Tenslotte is de ruimte beperkt. Maar ik denk dat het me gelukt is. En ik hoop dat mijn flaptekst de ultieme verleiding bevat ;-) 

'Het is niet helemaal onbekend weet je. Waar je vandaan komt.'
Ze was op haar hoede. 'Hoe bedoel je?'

Zodra Viola en Jochem elkaar ontmoeten beseffen ze allebei dat er iets bijzonders gebeurd is. Maar dan wordt Jochem op een heftige manier herinnerd aan een liefde uit het verleden. Dit zet niet alleen hun relatie op scherp maar zorgt ook voor een onthulling die Viola's leven, zoals zij het kent, ondersteboven gooit.
Ook al beseft ze dat familie niet altijd uit bloedverwanten hoeft te bestaan; toch gaat ze op zoek naar haar wortels. Dit brengt haar naar Oostenrijk en Ierland maar vooral dichterbij de mensen die haar dierbaar zijn: haar ouders, haar hilarische zus en natuurlijk Jochem.
En uiteindelijk blijkt Viola niet de enige wiens ogen geopend moeten worden.
Er is Ierse muziek en er is Sachertorte maar bovenal is er liefde die krachtig genoeg is om zelfs de zwaarst denkbare gebeurtenissen te overwinnen.

De bergen roepen. In het Iers en in het Duits. Ga je mee? En nodig je familie ook uit...

Waar is mijn boek straks te koop?

22 februari 2021

Een logische vraag die ik inmiddels krijg: 'Bij welke boekwinkel ligt je boek straks Mariek?'
Om echt antwoord te geven op die vraag ga ik er eerst even lekker omheen draaien. Want dan moet je eerst het principe kennen van een POD Uitgeverij. Een wát? Een POD Uitgeverij. Oftewel: Printing On Demand. Dat is niet helemaal nieuw maar nou ook weer niet tientallen jaren oud. Het betekent dat het boek gedrukt wordt op het moment dat het wordt besteld. Of dat nou voor een particulier is, een bibliotheek of een boekwinkel die een stapel in de winkel wil hebben liggen. Het klinkt misschien verwarrend en een beetje alsof je voor spek en bonen meedoet maar dat is het niet. Juist niet. POD is juist helemaal van nu. Want het voorkomt grote voorraden in het Centraal Boekhuis (waar alle gedrukte boeken liggen te wachten tot ze besteld worden), het voorkomt dat er meer boeken gedrukt worden dan nodig waardoor er dus minder papier verspild wordt. Een ander groot voordeel is dat het boek nooit uitverkocht zal zijn. Het zal altijd beschikbaar blijven. Hoeveel er ook van verkocht worden: je zult als koper nooit achter het net vissen. Het is op meerdere online punten te bestellen en ook gewoon in jouw lokale boekwinkel. Want het is gewoon een echt boek met alles erop en eraan compleet met ISBN nummer die dus in elke boekwinkel in elke uithoek te bestellen is. Net als elk ander boek wat je in de boekwinkel bestelt. En laten we eerlijk zijn: we hebben allemaal weleens een boek moeten bestellen omdat het of überhaupt niet in de winkel ligt of omdat het op dat moment uitverkocht is. Ik heb die ervaring in ieder geval regelmatig met een echtgenoot die het liefst non-fictie in het Engels leest ;-) Maar maakt het jou, als consument, uit waar je boek vandaan komt? Maakt het een groot verschil of het uit het magazijn van het CB vandaan verzonden wordt of helemaal voor jou alleen wordt gedrukt? Letterlijk vers van de pers? Natuurlijk niet. Het belangrijkste is dat je jouw exemplaar in handen krijgt. 
Terug naar de vraag: Waar is mijn boek straks te koop? Eigenlijk heel simpel. Misschien niet zoals je echt gewend bent maar in principe: overal! 

Wanneer het niet meer in jouw handen ligt...

19 februari 2021

Afgelopen week was een soort afsluitende week. Mijn manuscript was helemaal gecorrigeerd en aangepast en daarmee definitief. Dus toen die verzonden was kwam het besef dat ik er wat dat betreft geen invloed meer op heb. Het is uit handen gegeven en iets waar ik meer dan 18 jaar mee bezig ben geweest is af. Dat is een hele vreemde gewaarwording. En dan begint het een beetje te spoken bovenin. Momenteel is 'Wat als...' mijn grootste vijand. Wat als niemand het leuk vindt. Wat als niemand het wil lezen. Wat als mensen het lezen maar het tot de grond aan toe afbranden. Wat als mensen het een lachertje vinden. Kortom, wat als iets waar mijn hele ziel en zaligheid in zit één grote flop wordt. Van nature ben ik een positief ingesteld persoon en zie ik overal de zonzijde van in. Maar op dit moment, wanneer mijn manuscript daadwerkelijk omgetoverd wordt tot boek, vind ik het vooral heel erg spannend...

Gelukkig kan ik mijn zinnen verzetten tijdens het opstellen van een promotieplan. Wil ik flyers? Wil ik boekenleggers? Of wil ik visitekaartjes en wellicht zelfs posters? En waar zit mijn doelgroep en hoe kan ik ze bereiken? Zolang ik me daarmee bezig kan houden is 'Wat als...' in ieder geval een beetje naar de achtergrond verdreven...

Wat wil ik met mijn boek bereiken?

13 februari 2021

Die vraag kreeg ik ooit. En op dat moment kon ik daar geen goed antwoord op geven. Dus ik bedacht me hoe ik als lezer tegen mijn favoriete boeken aankijk. Mijn man leest het liefst non-fictie, ik lees het liefst feelgoodromans. Zoals ik eens tegen mijn moeder zei: 'Ik wil dat boek geschreven hebben wat ze in de winter lezen onder een warme plaid bij de open haard en een warme chocolademelk met slagroom. En in de zomer wil ik mee in de koffer naar tropische oorden om gelezen te worden in een hangmat vergezeld van een goede cocktail.' Ik ben geen auteur van informatieve boeken of van boeken die de wereld compleet op zijn kop zetten. Dat laat ik graag over aan de groten der aarde. Ik hoef mensen niet aan het denken te zetten en ik heb geen diepere boodschap die ik over wil brengen.
Nee, mijn doel ligt op een ander vlak en is minstens net zo belangrijk. Want hoe geweldig is het als je mensen even uit de realiteit kunt halen? Als je ze, al is het maar voor even, weg kunt laten dromen naar een andere wereld? Dat je ze als lezer even ergens anders kunt laten zijn. En dat lijkt mij zo fantastisch. Dat mensen je boek uitgelezen hebben, een diepe zucht slaken en nog even op die heerlijke leeswolk willen blijven zitten. Ik heb ze misschien niets geleerd en ik heb ze waarschijnlijk ook niet aan het denken gezet. Maar ik heb ze een fantastisch gelukzalig gevoel bezorgd. En dát wil ik met mijn boek bereiken: ik wil mensen blij maken en ze een grote glimlach bezorgen. En als dat gelukt is dan is mijn heerlijke missie meer dan geslaagd!

Sneeuwbaleffect creëren...

11 februari 2021

Vroeger wilde ik al iets met schrijven doen. Journalistiek stond niet echt bovenaan mijn lijstje want ik was in die heerlijke naïeve veronderstelling dat je daarvoor persé naar het buitenland moest. Uiteindelijk werd ik secretaresse waarbij ook veel geschreven werd maar vooral in agenda's ;-) Nu dan toch eindelijk mijn boek werkelijkheid gaat worden komt het journalistieke aspect toch weer voorbij. Want er moeten persberichten verstuurd gaan worden. En nou heeft Boekscout natuurlijk wel de adressen van de reguliere pers maar niet lokaal. En laat ik die nu juist als eerste willen benaderen. Dus ineens zit je berichten te versturen naar lokale kranten en lokale boekwinkels. En heb je het over promotiemateriaal en een eventuele samenwerking. Want het boek schrijven was al heerlijk; het onder de aandacht brengen is minstens zo leuk! En hoe gaat dat meestal? Niet alleen door de pers maar ook (misschien wel vooral) door jullie. Degenen die het, hopelijk, gaan lezen. En die dat dan weer doorvertellen. Want mond op mondreclame is nog steeds heel krachtig. Ik zou daar graag gebruik van maken om een soort sneeuwbaleffect te creëren. En dat ontstaat door het delen van berichten. Bij deze heb ik de eerste sneeuwbal gegooid! Gooien jullie de volgende door mijn berichten te delen? 

Dank je wel!

En de titel is...

8 februari 2021

Het hele uitgeefproces begint steeds duidelijker te worden en ik begin steeds meer vat te krijgen op wat er allemaal bij komt kijken. Ik moet zeggen dat ik het een fantastisch avontuur vind. Een groot deel van de promotie zal op mijzelf terecht komen waarbij ik natuurlijk de expertise van Boekscout altijd achter de hand heb. Het is een hele verantwoordelijkheid maar het biedt ook een enorme vorm van vrijheid wat mij dan weer rust geeft. Er zijn heel wat lijntjes uitgegooid waarvan ik er eentje zelf op zal moeten pakken. Want er ontbreekt nog een goede auteursfoto. Nu is op de foto gaan niet mijn favoriete bezigheid dus dat wordt nog een hele uitdaging. In ieder geval vond ik het tijd worden dat ik de titel van mijn debuutroman de wereld inslinger! 
Nog heel even geduld maar dan is het een feit:

'Klavers, Edelweiss & Sachertorte'

Een nieuw avontuur is gestart!

5 februari 2021