Slipperdagen en een beetje chaos

Nou, hè hè! Hier komt spuit elf met haar verslag van die toffe boekpresentatie! Slipperdagen & Zomerjurken is een feit! En wat voor een feit. Het was een fantastische dag in een nogal intens weekend. Mijn 'we proppen een heel jaar gewoon in een enkel weekend' samenvatting!

We starten op vrijdag 30 juni. Dat begon met een verjaardagsknuffel van jongste dochter. Ik tikte de 46 aan en hoop er nog minstens 50 bij op te kunnen tellen, haha! Er werden lieve kaartjes bezorgd, mooie cadeautjes en een prachtige bos bloemen van HarperColllins. Hoe tof is dat? Het was een gezellige avond die natuurlijk iets langer duurde dan verwacht. Maar niet alleen was ik jarig...

Ook oudste dochter kreeg de sleutel van haar appartement in Amersfoort. Voor de feitjesfans onder ons: dat is ruim een uur rijden bij ons vandaan. En ze kreeg niet zomaar de sleutel. Nee, ze gaat ook meteen samenwonen! Veel tijd om daarbij stil te staan, had ik niet want zaterdag moest ik op pad naar Capelle a/d IJssel. Ik ben pro OV. Echt waar. En soms gaat het mis, ook dat weet ik. Gek genoeg gaat het eigenlijk altijd mis als ik voor een boekevent op pad ga (zwartrijden, terug naar vorige stations... om maar iets te noemen). Zo ook zaterdag. En nee, ik kon niet met de auto want die had manlief mee. Die was immers al bij dochterlief aan de klus. De eerste 2 uur verliepen voorspoedig. Tot Rotterdam Blaak aan toe. Toen moest ik nog 15 minuutjes met de metro. Maar hoe vaak ik me soms ook Super Woman voel: door een gesloten rolluik wandelen lukt me nog steeds niet. Perron afgesloten. Met de bus welllicht? Dat kon... 4x overstappen en een reistijd van 1,5 uur extra. Hm, geen optie dus. Een 'help!' in de groepsapp leverde alleen maar 'helpjes' als antwoord op. Als in 'help! wij staan in de file!' Nu ben ik natuurlijk de helft van een schrijfduo hè. Maar ik weet ook dat die andere helft net zo'n held in de stad is als ik (niet dus). En toch... toch deed ze het! Jet stuurde haar hagelnieuwe Mini het centrum van Rotterdam in om yours truly te komen redden! Mijn held, smak! 

Het feest zelf was onvergetelijk. Ik heb oude bekenden geknuffeld, nieuwe gezichten begroet en gesigneerd. Heel veel gesigneerd. Mijn ego werd er blij van, haha! Het was zo fijn om alle auteurs nu live te zien: Renée Olsthoorn, Saskia Oudshoorn, Isabelle Paz Soldan, Lisanne Stam, Cynthia Zwagemaker en Rian Sevenhuysen. Paula Heeger was helaas ziek. Er was een groepsinterview door Saskia. Die trouwens hoopte, door het te presenteren, zelf onder de vragen uit te kunnen komen. Jammer maar helaas ;-) Er was een waar/niet waar prijsvraag en er was een doorlopende presentatie op een groot scherm waarin alle auteurs in de spotlights werden gezet. Maar vooral werd er veel gelachen. Ook deed ik nog een boekenruil met IsabellE. En dat ik per ongeluk mijn 'Klavers, Edelweiss & Sachertorte' signeerde voor IsabellA, vergeten we gewoon. En dat zij daarom haar 'Liefde en Ananas' signeerde voor MariekA is alleen maar humor, haha. En waarschijnlijk weet ze zelf niet eens hoe hilarisch het werkelijk is... iets met ontelbaar veel pseudoniemen. If you know, you know ;-)

Natuurlijk gingen Jet en ik traditiegetrouw nog voor een eigen afterparty. Dit keer in restaurant Het Buitenhuis in Voorschoten (of Leiden, en anders weet Jet het wel!) waar de Feelgood Burger op het menu stond! Zo lekker als de keuze al voor je gemaakt wordt :-) Na een heerlijk diner bracht Jet mij naar het dichtsbijzijnde station en zonder oponthoud rolde ik om half twaalf het station van Heerhugowaard binnen. Waar manlief mij op kwam halen waarvoor eeuwige trouw.

Maar... mijn weekend was verder verre van rustig! Zondag was echte verhuisdag één van de oudste dochter dus aan het einde van de dag kon ik je niet meer zeggen hoeveel dozen ik in mijn handen heb gehad. Wel kan ik nu (na 3 stuks) de Kallax kast van Ikea zonder handleiding in elkaar zetten, haha! Jongste dochter was mee want tja, die wilde toch wel zien waar zuslief terecht kwam. Samen hebben ze een salontafel in elkaar gezet dus ze was nog nuttig ook. Wel was het even een dingetje toen we naar huis gingen: 'Nou eh, dag Jasmijn. Tot eh... de volgende keer.' En ineens wonen de zussen, na bijna zestien jaar, niet meer samen onder hetzelfde dak. En dat drong op dat moment geloof ik bij allebei door. Gelukkig is Jasmijn een ster in afleidingsmanoeuvres: 'Mag ik de volgende keer in jullie bubbelbad!' Ja, de puber heeft een bubbelbad. Het is toch niet te geloven! Toch was toen de dag zelf nog niet voorbij. Snel naar huis, een salade naar binnen werken, beetje fatsoeneren en net op tijd klaar toen er aangeklopt werd: Hallo! Gefeliciteerd met jullie trouwdag! Ja. Dat ook nog, haha! We tikten 2 juli de 24 jaar aan en ook daar hopen we nog minstens 50 jaar bij op te kunnen tellen. 

Redelijk uitgeput rolden we ons bed in, om vervolgens maandag weer op tijd in de auto te kruipen: verhuisdag deel twee. Gelukkig had het jonge stel niet stilgezeten en hadden ze de avond ervoor nog heel wat werk verzet. Dat was fijn. Daardoor konden we schietgebedjes voor andere dingen gebruiken. Bijvoorbeeld voor een grote eetkamertafel die eigenlijk net niet in de lift paste. Wonder boven wonder kwam het ding (2.60m) zonder kleerscheuren boven waarna hij vrij snel in elkaar gezet kon worden. Dat dan weer wel. Na met schoonzoon (whaaa! Ik heb een schoonzoon!) de zes eetkamerstoelen in elkaar te hebben gezet, besloten we ons aan het volgende project te wagen. De bank. Een bank voor, denk ik, 8 personen. Een Ikea bank. Wat dus inhoudt: alles zelluf doen! Inclusief bekleding... echt alles. Manlief was druk bezig met kleine reparaties en alles waar een draadje aan zat (jong spul vindt internet en WiFi nou eenmaal eerste levensbehoeften) dus die konden we niet om hulp vragen. Dochterlief was druk bezig met zoveel mogelijk dozen leeg te halen dus ook die had genoeg te doen. Bovendien had die tussendoor ook online (WiFi was echt nodig) les dus wilden we haar ook niet storen. Nee, het kwam op de knul en mij neer. En potdorie nog aan toe! Hebben wij dat even goed gefixt! Het kost even wat tijd en inspanning maar dan heeft je kind ook een prachtige bank. 

Na die wapenfeiten reden we rond zeven uur Heerhugowaard weer binnen waar we het hondje bij de oppas op hebben gehaald en na het eten ging bij mij toch echt de lamp uit. Om over mijn intens pijnlijke enkels gewoon maar te zwijgen (want: al een paar weken ontstoken achillespezen. Helaas heeft het leven daar maling aan). En dat zowel Martin als ik in de parkeergarage van AH bijna de auto niet uitkwamen van de spierpijn, vergeten we gewoon even, haha. 

En vandaag? Vandaag doe ik lekker helemaal niks. Ik geloof trouwens dat ik daar ook niet aan toe ga komen want ik hoorde Martin gisteren zeggen tegen Jasmijn: 'Zorg jij dat mama morgen niks doet?' Ik ben voor!