...ik heb mijn manuscript teruggekregen van de eerste redactieronde.
Dat mooie manuscript wat momenteel door het leven gaat als 'Deel 1'.
Ik had het al weleens gelezen bij andere auteurs: dit is zo ongeveer het moment waarop iedere schrijver zich afvraagt waar hij/zij in vredesnaam mee bezig is. En dat klopt. Want er worden zonder pardon rode strepen door jouw geliefde tekst gezet met commentaar wat er niet om liegt. Ook dat is normaal. Heb ik me laten vertellen tenminste. En inderdaad, al die correcties en suggesties tillen het verhaal naar een hoger niveau. Echt waar. Maar toch had ik even een extra large sterke koffie nodig. Dat, en de lieve bemoedigende woorden van de redacteur zelf dat ik echt mijn zelfvertrouwen niet hoef te verliezen. Dat het echt iets heel moois gaat worden en dat het nog steeds mijn eigen stijl is. Dus ik laat het even een dagje bezinken, probeer niet te denken aan de combinatie manuscript bewerken/verbouwing en ga morgen met frisse moed van start.
Gelukkig werkt de 'Beter Laat dan Nooit Mini-Blogtour' mee aan een fantastisch humeur! Want de eerste recensie staat hier en het is een gouden randje aan de start van deze bijzondere week!
Valentijnsdag is niet echt iets waar ik bij stil sta maar dit jaar is 14 februari er eentje om te onthouden!
Reactie plaatsen
Reacties